Przemierzając niebieski szlak pieszy z Przełęczy Sulistrowickiej, w kierunku Raduni, napotkaliśmy kamień z nieoczywistym napisem.
Starożytny wał kultowy to rodzaj prehistorycznej budowli, zazwyczaj wykonanej z kamieni, ziemi lub ich kombinacji, która pełniła funkcje związane z wierzeniami i praktykami religijnymi. Są to jedne z najstarszych świadectw pogańskich kultów na naszych ziemiach.
Główną interpretacją wałów kultowych jest to, że stanowiły one ogrodzenia, wyznaczające i chroniące miejsca, w obrębie których odbywały się obrzędy religijne. W ten sposób oddzielano przestrzeń sakralną od świeckiej. Wały te często otaczały centralne punkty kultu, takie jak np. miejsca składania ofiar, święte drzewa, źródła, czy obiekty astronomiczne. Mogły mieć również symboliczne znaczenie, reprezentując granice między światami, cykl życia i śmierci, czy też wyobrażenia kosmiczne.
Często budowano je na wzniesieniach, górach, które same w sobie były uważane za miejsca święte i siedziby bóstw. Datowane są na różne okresy, od epoki brązu po wczesne średniowiecze, w zależności od regionu i kultury.
Najbardziej znane i najlepiej zachowane starożytne wały kultowe w Polsce znajdują się w Masywie Ślęży na Dolnym Śląsku.
Warto zaznaczyć, że niektóre z tych budowli bywały w przeszłości interpretowane również jako założenia obronne (grody), jednak obecne badania archeologiczne i historyczne skłaniają się ku ich religijnemu przeznaczeniu. Świadczą o silnej tradycji pogańskiej na ziemiach polskich przed przyjęciem chrześcijaństwa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz