Słonoród, czyli Halimione portulacoides, to fascynująca roślina, która doskonale przystosowała się do życia w trudnych, zasolonych warunkach.
Jest to zimozielony (wiecznie zielony) półkrzew, który zazwyczaj osiąga wysokość do 0,75-1 metra. Może rosnąć prosto, wzniesionie lub płożyć się. Posiada mięsiste, grube, owalne liście o charakterystycznym szarozielonym zabarwieniu, często z purpurowymi lub czerwonawymi odcieniami, zwłaszcza na spodzie i młodych pędach. Powierzchnia liści jest często lekko "oprószona" (pokryta drobnymi pęcherzykami soli, które pomagają roślinie radzić sobie z zasoleniem). Liście są naprzeciwległe w dolnej części pędu i naprzemienne w górnej. Kwiaty są małe, niepozorne, zebrane w krótkie kłosy, kwitnące w Europie Północnej od lipca do września. Roślina jest jednopienna (zarówno męskie, jak i żeńskie kwiaty występują na tej samej roślinie) lub dwupienna (kwiaty męskie i żeńskie na osobnych roślinach). Zapylana jest przez wiatr. Dobrze rozwinięty system korzeniowy pozwala jej stabilizować się w niestabilnym podłożu i czerpać wodę z zasolonych gleb.
Naturalnie występuje na wybrzeżach morskich Europy Zachodniej i Południowej, od Morza Śródziemnego po Azję Zachodnią. W Polsce, historycznie odnotowywano jego obecność na Westerplatte i w okolicach Kołobrzegu. Preferuje słone bagna, estuaria, namorzyny i wydmy nadmorskie, często w miejscach zalewanych przez przypływy. My napotkaliśmy te rośliny w Irlandii - stąd "" w tytule posta.
Liście słonorodu są jadalne. Mogą być spożywane na surowo w sałatkach lub gotowane. Są grube, soczyste, mają chrupką teksturę i naturalnie słony smak. Są cenione ze względu na zawartość ważnych mikroelementów, takich jak cynk, żelazo, miedź i kobalt. Ze względu na swój słony smak, może być używany jako dodatek do potraw, zastępując sól.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz