NoS - Odcinek 4

🌿 Nocne opowieści Szeptuchy 🌿 Odcinek 4: Światło przy cmentarnej bramie

Nie wiadomo, kto ją zawiesza. Nie ma świadków. Nie ma śladów. Tylko zawsze tego samego wieczoru - na gałęzi starego drzewa przy cmentarnej bramie - pojawia się naftowa lampa.

Z pełnym zbiorniczkiem. Z knotem przyciętym równo. Z ogniem, który nie gaśnie, choćby wichura. Nie wisi wysoko. Nie świeci jasno. Ale jak raz spojrzysz - to już wiesz, że jest dokładnie tam, gdzie ma być.

Dla okolicznych mieszkańców to znak, którego nie wolno lekceważyć - choć nikt tak naprawdę nie wie, co oznacza. I właśnie dlatego wielu spogląda w tamtą stronę z lękiem. Z obawą. Ze wspomnieniem, którego nie chcą nazwać.

Mówią też, że raz - dawno temu - zanim pojawiła się lampa, przy bramie siedział milczący pies. W październikowym chłodzie, w deszczu, wieczorową porą w Wigilię Dziadów. W tę jedną noc, kiedy między światami robi się cieńsza granica.

I kiedy pierwszy raz lampa zawisła i zapłonęła, pies wstał, obejrzał się i odszedł w stronę doliny. Od tamtej pory - co roku - ogień wraca. Ale psa już nikt więcej nie widział.

W dolinie, nad stawem, z okien starej chałupy,z każdego miejsca, gdzie żyją wspomnienia - widać to światło.

I każdy, kto na nie spojrzy, zadaje sobie tylko jedno pytanie: Dlaczego ono się świeci?

---

Odcinek 1 - Ogień, który mówił

Odcinek 2 - O Dziwaku z Posępnej Doliny

Odcinek 3 - Dziewczynka znad stawu

Odcinek 4 - Światło przy cmentarnej bramie

NoS - Odcinek 3

🌿 Nocne opowieści Szeptuchy 🌿 Odcinek 3: Dziewczynka znad stawu

Nikt nie wiedział, skąd się wzięła. Może na chwilę. Może na wakacje. Może tylko ktoś ją przywiózł i zapomniał zabrać.

Nie mówiła dużo. Często chodziła boso, nawet gdy rosa wgryzała się w palce. Nie bawiła się z innymi dziećmi. Najczęściej siadała przy stawie - tam, gdzie trzciny zasłaniały brzeg, a woda nie odbijała nieba, tylko cień.

NoS - Odcinek 2

🌿 Nocne opowieści Szeptuchy 🌿 Odcinek 2: O Dziwaku z Posępnej Doliny

W pewnej dolinie, gdzie droga ginie w lesie szybciej niż się zaczyna, mieszkał człowiek, który nie lubił pośpiechu. Miał psa, który spał całe dnie i budził się tylko wtedy, gdy pachniało deszczem. Miał też kubek z ukruszonym uchem - tylko z niego herbata smakowała dobrze.

NoS - Odcinek 1

🌿 Nocne opowieści Szeptuchy 🌿 Odcinek 1: Ogień, który mówił

Zanim przyszła elektryczność, zanim w każdej chacie zawisła żarówka - wieczorami siadało się przy ogniu. Nafta bywała droga. A zimą nie wychodziło się z domu po zmroku bez potrzeby. Zostawał piec - i to, co miał do powiedzenia.

Wierzono, że ogień mówi. Nie językiem ludzi - ale trzaskiem, sypiąc iskrami, zmieniając rytm płomienia. Nie każdy to rozumiał. Ale byli tacy, co potrafili. I oni w społeczności mieli pozycję.