To, że dwa dęby rosną obok siebie, nie znaczy, że będą zachowywać się identycznie. Drzewa, nawet jeśli należą do tego samego gatunku, potrafią się różnić bardziej, niż nam się wydaje. Każde ma swój własny rytm, własny sposób reagowania na świat i zmiany pogody. Patrząc na dwa stojące obok siebie dęby - jeden już brązowy, drugi wciąż zielony - widać to wyraźnie. Ten pierwszy wygląda, jakby już się poddał jesieni, a drugi jak uparciuch, który nie chce jeszcze zrezygnować z lata. Ale w rzeczywistości oba postępują dokładnie tak, jak powinny - zgodnie z własnym planem przetrwania.
Różnice zaczynają się już na poziomie genów. Dąb, który wyrosł z żołędzia pochodzącego z cieplejszego regionu, będzie przyzwyczajony do dłuższego lata i później zacznie zrzucać liście. Ten, który pochodzi z północy lub z chłodniejszych terenów, szybciej wyczuje, że dni stają się krótsze i chłodniejsze, więc wcześniej wejdzie w tryb oszczędzania energii. Na to nakłada się mikroklimat - wystarczy kilka metrów różnicy w położeniu, by jedno drzewo miało cieplejsze stanowisko, a drugie bardziej wilgotne i chłodne. Dla drzewa to wystarczający sygnał, by inaczej zaplanować przejście w stan spoczynku.
Nie bez znaczenia jest też to, co dzieje się pod ziemią. Dęby żyją w ścisłej współpracy z grzybami, które oplatają ich korzenie i pomagają w pobieraniu wody oraz składników pokarmowych. Jeśli jeden z dębów ma lepiej rozwiniętą sieć mikoryzową, może dłużej utrzymać aktywność liści i opóźnić wejście w zimowy sen. Drzewo z uboższą siecią grzybni szybciej ogranicza wymianę gazową i traci zieleń.
Znaczenie ma też bilans wody. Po suchym lecie niektóre dęby zaczynają wcześniej zamykać aparaty szparkowe w liściach, żeby nie tracić wilgoci. To z kolei przyspiesza proces żółknięcia i brązowienia. Inne, które mają dostęp do głębszych zasobów wody, mogą pozwolić sobie na dłuższe utrzymanie zieleni.
Z zewnątrz wygląda to jak kaprys natury, ale w rzeczywistości każdy z tych dębów działa rozsądnie, zgodnie z własną strategią. Jedne wybierają bezpieczeństwo i szybciej zasypiają, inne ryzykują, licząc na kilka dodatkowych dni ciepła. Właśnie dzięki tej różnorodności las jest odporny. Gdy jedne drzewa odpoczywają, inne wciąż produkują tlen i cień.
Więc kiedy następnym razem zobaczysz obok siebie dwa dęby - jeden już w kolorach jesieni, a drugi jeszcze zielony - pamiętaj, że patrzysz nie na sprzeczność, lecz na przejaw mądrości przyrody. Bo każdy dąb ma swój charakter.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz